آزمایشهای شرکت نورولینک وارد فاز انسانی شده و برای نخستین بار در تاریخ، مغز انسان مستقیما به چیپست الکترونیکی مجهز شد. به اینکه معتقدم این اتفاق، ادامه تکامل داروینی و در نتیجهی مهاجرت مسیر انتخاب طبیعی از کربن به سیلیکون بوده نمیپردازم تا بعدها یه میکروبلاگ رو بهش اختصاص بدم؛ اما سوال اینجاست که با وجود امکان القا محتوا، مستقیما به مغز، همچنان نیاز به توسعه گجتهای سنگین و پر دردسری مثل ویژنپرو هست؟
نیما آتش- اکوشار؛ چندتا فناوری اصلی و اثرگذار، این روزها ترند شدن: به اعتقاد من هوش مصنوعی، واقعیت گسترده، اینترنت اشیاء و فناوریهای عصبی، فناوریهایی هستند که زندگی عمومی مردم جهان رو دچار تحولات اساسی خواهند کرد. به طور ذاتی این فناوریها همسو هستند و اهداف مشترکی رو دنبال میکنن و به طور مشخص روز به روز مرزهای بینشون کمرنگتر و کمرنگتر میشه. داستان اصلی اما جای دیگهاس…
شرکت متا (فیسبوک سابق)، با سری گجتهای متاکوئست (اکولوس کوئست سابق) و شرکت اپل با گجت ویژن پرو سردمداران توسعه فناوری واقعیت گسترده هستن. هردو با مشکلات مشترکی دست و پنجه نرم میکنن. مشکل باتری که با توجه به پروسسهای سنگین فقط چند ساعت پاسخگویی داره، قدرت محدود پروسسورها، وزن سنگین روی چشم و بسیاری مشکلات دیگه که باید با صرف هزینههای هنگفت، آروم آروم برطرف بشه.
شرکت نورولینک اما سمت دیگهای از تاریخ ایستاده! ایلان ماسک و تیم تحقیقاتش خودشون رو درگیر دردسرهای توسعه و ساخت چنین گجتهایی نکردن. مگه نه اینکه هدف نهایی انتقال محتوا به انسانه؟ اگه قادر باشیم این محتوا رو به صورت مستقیم به مغز القا کنیم، دیگه چه نیازی به چنین گجتهای پیچیده و سنگینی مثل ویژن پرو هست؟
باید منتظر بمونیم و ببینیم انسان، کدوم مسیر رو ترجیح میده…
